отрочьскыи

ОТРОЧЬСКЫИ (2*) пр. к отрокъ в 1 знач.:

заповѣдано бысть обращени˫а лѣто. въ прѣлюбодѣ˫ании осквьрньшиимъсѧ. и въ инѣхъ ѿреченыихъ зълыихъ. скотоблѹдьство же и въ отрочьска полѹ блѹжениѥ. (τῇ κατὰ τοῦ ἄῤῥενος λύσσῃ) КЕ XII, 24а; ˫ако же ровоамъ. соломоничь. ѡставивъ ѹбо добрыи съвѣтъ старьчьскыи. и ѹдьржавъ ѡтрочьскыи съвѣтъ въздрастъшихъ въскърмлѥныхъ съ нимь. (τῶν παιδαρίων) СбТр XII/XIII, 143 об.